Nagbago bigla ang paligid at nawala na si Inang Acacia. Napunta ako sa lalawigan ng Rizal. Sa isang lugar na kung tawagin ay "Tikling" na nagdudugtong sa mga lalawigan. Hating gabi na at wala na masyadong tao. Ako ay lumakad sa daan papuntang Junction ng bila kong narinig ang boses ni Inang Acacia.
"Ang iyong natural na abilidad ay ang Nature Sense na kung saan ay mas mabilis kang kumilos, mas mabilis at malakas ang iyong pagatake kapag ikaw ay napapaligiran ng kalikasan. Ikaw rin ay may abilidad na makita ang mga hindi nakikita ng ordinaryong paningin lamang."
At ako ay umalis sa kalsada at pumunta sa damuhan at mga puno. Napansin ko na kakaibang pakiramdam, nararamdaman ko ang bawat bulong ng mga halaman at puno, gumaan ang pakiramdam ko na parang ako ay lumilipad. Tumakbo ako patungo sa kabilang puno at ako'y nagulat sa taglay kong bilis.
Pumunta ako sa may gilid ng kalsada para magmashin kung may dumadaan na tao. Nagantay ako ng ilang minuto at wala parin. Napansin ko ang aking sarili sa salamin ng isang shop sa may gilid. Ako ay may pisikal na katangian ng isang normal na mamamayan ng Pilipinas. Nakita ko ang puno ng malunggay na nagniningning. Pinuntahan ko ito sa taglay kong bilis.
"Pumitas ka ng dahon ng malunggay at iyong itabi. Magagamit mo ito sa paghilom ng iyong sugat kapag ikaw ay nasugatan." Sabi ng Inang Acacia. Ilang saglit pa ay may isang babae na pumunta sa waiting shade. Maya-maya pa ay dumating ang isang lalaki. Sila ay nag-usap ng bigla nalang tumakbo ang lalaki papunta kung saan ka naroon bitbit ang bag ng babae. Sumigaw ang babae ng "Magnanakaw!" Lumabas ka sa kalsada at napahinto sa pagtakbo ang lalaki.
No comments:
Post a Comment